सपना र विपना

मृगतृष्णाकै सही

टिपेर फूलहरु आनन्दका

माला गाँस्न चाहन्छु म
निजात्मक औ अमूर्तै सही
सिलसिला रचाउन चाहन्छु म
जिएर सपना सुन्दर ती
भरजीवन तिनै साँच्न चाहन्छु म ।

किनकि
मज्जा बेग्लै हुन्छ कल्पिएर जिउनुको
इन्द्रेणी सपनाको
खातैखातमा पुरिएर
उता
पीडा बेग्लै हुन्छ झस्किएर ब्युँझनुको
धारिला विपनाको
खुकुरीले सेरिएर ।।

कत्ति प्यारो छ अहा
सपनाको संसार
बन्दै हुन्छन् नयन किन्तु
सृष्टि उल्कै उज्यालो
कत्ति फुस्रो छ यता
विपनाको जंजाल
खुल्लै हुन्छन् नयन किन्तु
सृष्टि निष्पट्टै कालो ।।

हल्लाउँदाछन् विपना मेरा
सपनाका जरा जरा अचेल
जिस्क्याउँछन पनि ती हरपल मलाई
सजिन खोज्दा हरेक सपना मेरा
मनमौजी महल बनाई
उद्धत छन् डढाउन विपना
झ्वास्स झोसेर सलाई ।।

यूगीन धङ्धङी

19 July 2014 at 21:37

PublicFriendsFriends except acquaintancesOnly MeCustomClose FriendsSamirSee all lists...London, United Kingdom AreaUnited Nations Development Program, NepalInternational Committee of the Red Cross (ICRC)FamilyAcquaintancesGo Back

नियतिको अनुमोदन
सहज र स्वीकार्य हुन्न कतिलाई
बलेलाई पनि भएन
तसर्थ आफ्नै बाटो रोज्ने सुरमा
घुट्क्याएथ्यो उसले एक शिशी
विषादि पोहोर साल
तर
प्रयत्न दुस्साहस भएपछि
ऊ बाँचेको त छ एक जिन्दगी
लाचार निरुपाय निराश
डिटक्सिकेसनपछि पनि
यूगीन धङ्धङीसहित
कारण उसको आकाश
उसको धर्ती
उसको जून
उसका तारा अनि
नियतिका साक्षी सारा
एकमुष्ट उसकै
घाउ गिजोलिरहन्छन् गिज्याइरहन्छन् ।

यता म बबुरो
शरणागत छु नियतिकै किन्तु
स्वीकार छन् हर चोटहरु परन्तु
बाँचेको छु एक थान जिन्दगी
अंश अंशमा
जलमा ढल
खाध्दयमा अखाध्य
अमृतमा विष मिसिँदाको परिणति
टक्सिकेटेड दशाको
धङ्धङीसहित ।

बले
यतिखेर गम्दैछु म
सुख छैन कसै गरी
न तिम्रो यात्रा टुंग्याउनीको
स्वच्छन्द रोजाइ
न मेरो जिजीविषाको पुर्णाङ्गी भोगाइ
अछुतो छैन
तिम्रो नियतिको उपहास गर्ने
ती जून तारा अनि धर्ती आकाशका
वक्रदृष्टिबाट
किनकि
हिजो पनि ती गिज्याउँथे पीडितलाई नै
आज झन् निर्लज्ज मौनता साँध्दाछन्
फरक यत्ति छ
तिमीले हरेस खाँदा हिजो
तिनले सुगन्धी उपहास गर्थे
मैले 'हरेक' खाँदा आज
ती पनि दुर्गन्धित सास लिँदाछन्
मौनता साँधेर अाफ्नै मसान कुर्दाछन् ।।

Devolution at its spirit than Federal (in response to Mahabir's article)

Mahabir's take on federalism is an awesome inside story of the political players. Reference of a Nigerian federalism expert Abdu's definition of ethnicity and possible solution to resolve the social 'diseases' are worth revisiting. I see five symptomatic views around the federal debate in this country:

1.     .  Knowingly or unknowingly, we have walked through a federal way, so we cant take a diversion (political lot)
2.      . I don’t know much about federalism but I don’t disagree either if it is introduced as a polity (an indifferent yet huge mid-age population who believes in democratic values)
3.     .  Majority of the parties support federalism, so we have to accept it (a common voters' mass who simply don’t bother much about analysis)
4.        Federalism does no good to the country like ours, so devolution at its spirit is the best alternate (a so called regressive political party, and majority of older generation, a few thousands of true speakers and some fundamentalists)
5.      . Experts and advocates (who see their renewed scope of diverse nature with new political system in place)

All these groups have a common problem that none has the clear prescription to give a way forward. The conviction one has, if at all, is not acceptable to the other. Although consensus is much talked about term in Nepalese political discourse, the premises to make one are too feeble. Lack of trust and vested interests creep in such seemingly attempted efforts to build the consensus. Given the messy political culture, low civic awareness and knowledge of shared rule, poor resilient power of the country and existing systemic problems, the new polity is going to be nothing but another costly experiment that our many generations to come may not be able to cope with. In view of this unseen and risky proposition, it is wise that we go without federalism. 'If you want to call it regression, so be it', I agree with Mahabir.