Mother

Mother is the one, who suffers most,
This is what we have got to see.
The world famous Shangri-La of a day,
Is waning out today so helplessly.

She is facing suicidal attacks,
As her kids are all set to destroy.
The spirit of her glorious being,
And peace of her soul that we once enjoyed.

Hope to heal her is left to handful now,
And responsibility does them oblige.
Recovery might cost them a lot,
But Hope never dies!

भाट चरी म

प्लेटोको गणराज्य भए यो
मेरो उठिबासै हुन्थ्योहोला
कला गलाका पारखी चरीको
सर्वश्व नाशै हुन्थ्योहोला
बाधा ठहर्याई आदर्श राज्यका
सख्त जरिवानै हुन्थ्योहोला ।

तर,
धन्य ठान्दैछु म आफुलाई
यस युगमा जन्म पाई
गीत संकोचमै किन्तु गाउन पाई
गन्तव्य त्रासमै किन्तु धाउन पाई
गुँडवाली हुँ म चाहे
गुँडविहीन नै सही
गर्भिणी हुँ वा बाँझी रही
सत्य सिर्जनाको धर्म निभाई
निजत्व बाँचेकी छु म
आजका दिनसम्ममा
शिकारी युगको यो
नवसंस्करणमा ।

चिरबीर गीत मेरा यहाँ पनि
लाग्दा हुन् कर्णकटु कतिलाई
बोल्दा हुन् मनमनै धावा पनि
टाङ च्यात्छु तेरा म भुँइमा बजारी ।

सम्झिन्छु मैना अल्पायूमै मरेकी
कु कु गर्दै कोइलीले गोली निलेकी
गौंथली मचानकी तारो बनेकी
विचरी परेवी त उठिबास भएकी
को पंखधारी छ यहाँ व्याधा उम्किएकी
शिवाय भाट चरी म संजोगले बचेकी ।

गर्दै गरुन् हुँकार ती ब्वाँसाहरु
पीछा गरुन् चाहे व्यग्र व्याधाहरु
भाट चरी हुँ म गीत गाउँदै गर्छु
सप्तसुर संगीतका पनि भर्छु–भर्छु
वन वन उड्दै म सदबीज छर्छु ।

र उमार्छु फलवृक्ष चरीका रैनबसेरा
गुन्जिनेछन् जहाँ चिरबिर गीत मेरा
फिंजाई सहअस्तित्वका मधुर वाणी
उघारी दिव्य नेत्र सबका बनाई ज्ञानी ।।।